چراغي كه به خانه رواست، به مسجد حرام است

چراغي كه به خانه رواست، به مسجد حرام است

مجموعه: دنياي ضرب المثل

داستان ضرب المثل چراغي كه به خانه رواست، به مسجد حرام است.

در انفاق كردن اطرافيان و نزديكان بر ديگر افراد ارجحيت و الويت دارند.
منابع طبيعي كشور و نيز امكانات علمي، رفاهي، پزشكي و مانند آن در درجه اول بايد در اختيار هم‌وطنانمان قرار گيرد. كاربرد: اين مثل درباره كساني به كار مي‌رود كه: خويشاوند نيازمند را رها كرده و به بيگانه خدمت مي‌كنند؛ خانواده خود را در سختي و تنگي نگه داشته و خرج دوستان خود را متقبل شده‌اند؛ همسايه نيازمند خود را ناديده گرفته و براي تظاهر، به افراد ناشناس انفاق مي‌كند.

بازرگاني نذر كرد براي روشنايي مسجدي كه در همسايگي اوست، چهل شب شمع هديه بدهد. همه شب خادم مسجد به سراي بازرگان مي‌شتافت و شمع نذري را مي‌گرفت. چهل شب پايان يافت، ولي او همچنان به مطالبه خود ادامه مي‌داد و بر سَبيل ابرام امام، هر شب به در سراي وي (بازرگان) مي‌رفت و به اصرار زياد شمع نذري را مطالبه مي‌كرد.

يك شب كه بازرگان از ابرام خادم و امام به ستوه آمده بود، به وسيله خادم به امام پيام داد: دير زماني است كه مدت آن شمع هر شبه به سر آمده است، اما شمع هر شبه ديگري دارم كه اگر آن نيز به كار آيد، بيا و بستان! خادم چون اين خبر به امام باز گفت، وي برآشفت و پاسخ فرستاد: اي خواجه! ما را معذور دار كه شمعي كه به خانه رواست، به مسجد حرام است