قيامت جاي عذرخواهي نيست!

قيامت جاي عذرخواهي نيست!

مجموعه: اصول و فروع دين

قيامت جاي عذرخواهي نيست

در قيامت هيچ كس به درد هيچ كس نخواهد خورد، در آنجا هر كس خودش تنها با اعمال خود مي ماند و شفاعت نيز در هر حالتي پذيرفته نيست!

روز قيامت از جاهايي است كه در آن عذرخواهي كردن و توبه و اظهار پشيماني هيچ فايده اي ندارد.

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَعْتَذِرُوا الْيَوْمَ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ»: اى كسانى كه كافر شده‏ايد، امروز عذر نياوريد، در واقع به آنچه مى ‏كرديد كيفر مى ‏يابيد.

در قيامت هر كس دعا كند مستجاب نمي شود؛ «وَ اتَّقُوا يَوْماً لا تَجْزي نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَيْئاً وَ لا يُقْبَلُ مِنْها شَفاعَةٌ وَ لا يُوْخَذُ مِنْها عَدْلٌ وَ لا هُمْ يُنْصَرُونَ».

در قيامت هيچ كس به درد هيچ كس نخواهد خورد، در آنجا هر كس خودش تنها با اعمال خود مي ماند و شفاعت نيز در هر حالتي پذيرفته نيست!

در سوره روم آيه 57 نيز مي فرمايد: «فَيَوْمَئِذٍ لا يَنْفَعُ الَّذينَ ظَلَمُوا مَعْذِرَتُهُمْ وَ لا هُمْ يُسْتَعْتَبُونَ».

عده اي روز قيامت لب به عذرخواهي برمي دارند اما بايد بدانيم كه عذرخواهي در روز قيامت سود و فايده اي نخواهد داشت هر چند كه عذرخواهي واقعي و با نيت اخلاص و خلوص باشد؛ زيرا در قيامت چشمان همگان به حقيقت چنان كه بايد و شايد روشن مي شود و هيچ مطلب پوشيده اي باقي نمي ماند.

در آن حالت كه مجرمان، منافقان، كافران، مستكبران و ظالمان با عذاب هاي الهي رو به رو مي شوند از خداوند مي خواهند كه عذر ايشان را بپذيرد ولي خداوند بيان مي كند كه قيامت جاي عذر خواهي نيست. (توبه آيات 64 و 66 و جاثيه آيات 34 و 35 و نيز روم آيه 57 و غافر آيه 52 و 11 و 12)

اين ‌جا كه ميدان هست و اجازه داده شده است، اين ‌جا كه عذر خواهى براى ما درجه مى ‌آفريند، گناهان را مى ‌شويد و ما را پاك و نورانى مى‌ كند، از خداى متعال عذر خواهى كنيم
 
قيامت جاي عذرخواهي نيست!
روزى خواهد آمد كه خداى متعال به مجرمين بفرمايد: «وَلَا يُۆْذَنُ لَهُمْ فَيَعْتَذِرُونَ: و آنها را اذن (سخن) گفتن نمى‏دهند، پس عذر نتوانند آورد (زيرا كه عذر ندارند)». (مرسلات: 36)

در قيامت، به ما اجازه‌ى عذرخواهى نخواهند داد، به مجرمين اجازه نمى‌دهند كه زبان به عذرخواهى باز كنند؛ آنجا جاى عذر خواهى نيست.

اين ‌جا كه ميدان هست و اجازه داده شده است، اين ‌جا كه عذر خواهى براى ما درجه مى ‌آفريند، گناهان را مى ‌شويد و ما را پاك و نورانى مى‌ كند، از خداى متعال عذر خواهى كنيم.

اين‌جا كه فرصت هست، لطف خدا و نگاه محبّت الهى را متوجّه و شامل حال خود كنيم. «فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ»؛ (بقره: 152) مرا به ياد آوريد، تا من شما را به ياد آورم.

در‌‌ همان لحظه‌اى كه شما دلتان را متوجّه خداى متعال و خدا را در دل خودتان حاضر مى ‌كنيد و به ياد خدا مى ‌افتيد، خداى متعال در‌‌ همان لحظه، چشم لطف و مهر و عطوفتش متوجّه شماست؛ دست لطف و بذل و بخشش او به سوى شما دراز است.

خدا را به ياد خودمان بيندازيم، و الّا روزى خواهد رسيد كه خطاب الهى به سمت گناهكاران مى‌آيد كه «... إِنَّا نَسِينَاكُمْ ... »؛ (سجده: 14) ما شما را فراموش كرديم، ما شما را به دست فراموشى سپرده‌ايم، برويد! عرصه‌ى قيامت اين‌ گونه است